Wszystko co musisz wiedzieć o Barszczu Sosnowskiego!Subskrybuj nasz kanał by nie ominęły Cię nowe filmy redakcji Mojego Pięknego Ogrodu!Księżycowy Kalendarz Uwaga na tę roślinę! Występuje coraz częściej i jest śmiertelnie niebezpieczna! Data utworzenia: 7 czerwca 2022, 6:00. Udostępnij. Barszcz Sosnowskiego to rezultat nieudanego eksperymentu Charakterystyka. Barszcz zwyczajny jest tak pospolitą byliną, że na pewno każdy z nas miał z nim kiedyś do czynienia. Bardzo wysoka roślina (osiąga około 140 centymetrów, a bliski jej gatunek, barszcz Sosnowskiego, potrafi dorosnąć nawet do 400 centymetrów) o kwiatach przypominających trochę kwiat kopru na pewno zwróciła naszą Niebezpieczna roślina rozprzestrzenia się na kolejnych obszarach. Kontakt z nią może bardzo poważnie odbić się na zdrowiu ludzi i zwierząt, dlatego podejmowa Najwyższa Izba kontroli alarmuje w sprawie barszczu Sosnowskiego. Jeśli zauważysz barszcz Sosnowskiego, masz obowiązek zgłosić ten fakt do władz gminy, miasta lub powiatu. Walka z "zemstą Stalina" jest jednak wciąż trudna, bo mimo przyjęcia ustawy o zwalczaniu inwazyjnych gatunków obcych, barszcze kaukaskie wciąż nie są likwidowane z urzędu. Jednak największe zagrożenie stanowią dwie inne rośliny z rodziny selerowatych - barszcz Mantegazziego i barszcz Sosnowskiego. Inne rośliny z tej samej rodziny co ruta (rutowatych), które mogą wywołać reakcję fotoalergiczną lub fototoksyczną, to pomarańcza bergamota i cytryna zwyczajna. Pochodzenie barszczu Sosnowskiego. Nie bez powodu barszcz Sosnowskiego nazywany jest „zemstą Stalina” – roślina ta przybyła do Polski z dalekiego Kaukazu. Pierwsze próby jej uprawy w tamtym miejscu trwały od momentu jej sklasyfikowania w 1944 roku przez botanika Dmitrija Iwanowicza Sosnowskiego, od którego nazwiska roślina wzięła Barszcz Sosnowskiego jest rośliną, która wzbudza prawdziwą grozę wśród osób ceniących spędzanie czasu w plenerze. Wszystko przez toksyczne właściwości, które stanowią duże zagrożenie dla ludzkiego zdrowia, a nawet życia. Choć przypomina swojski koper, należy omijać ją szerokim łukiem. W praktyce stosuje się dwa sposoby zwalczania barszczu Sosnowskiego - chemiczny poprzez stosowanie herbicydów i mechaniczny poprzez wykopywanie korzeni, lub 4 krotne koszenie w ciągu roku nieprzerwanie przez 12 lat. Zabiegi herbicydowe można stosować na terenach nie objętych ochroną. Mechaniczne zabiegi niszczące zalecane są na Barszcz Sosnowskiego to bardzo niebezpieczna roślina. Barszcz Sosnowskiego osiąga wysokość od 1 do 4 metrów. Powoduje poparzenia skóry oraz górnych dróg oddechowych. Ma kwiaty podobne do kopru. Zobacz, gdzie rośnie i sprawdź, co robić, gdy dojdzie do poparzenia barszczem Sosnowskiego. iZPB. Jak odróżnić barszcz zwyczajny od Sosnowskiego? – 7 praktycznych wskazówek Barszcz zwyczajny (Heracleum sphondylium), fot. I. Sachajdakiewicz. Czy podejrzana roślina to niebezpieczny barszcz? Z każdym dniem wakacji spływają do nas kolejne zapytania, czy podejrzane rośliny – widziane przez Internautów w miejscu wypoczynku, albo w drodze nad morze lub w góry – to “te” niebezpieczne barszcze. Wszystkim zgłoszeniom przyglądamy się z uwagą i coraz częściej zdarza nam się uspokajać naszych korespondentów. Nadszedł bowiem czas kwitnienia kolejnego z tych najczęściej mylonych z kaukaskimi barszczami gatunków roślin. Barszcz Sosnowskiego vs. barszcz zwyczajny Barszcz zwyczajny (Heracleum sphondylium), fot. I. Sachajdakiewicz. Barszcz zwyczajny (Heracleum sphondylium), bo tym razem to o nim mowa, jest coraz częściej dostrzegany przez Internautów. Nic w tym dziwnego, rośliny te właśnie teraz kwitną, przez co przykuwają naszą uwagę. Co więcej, występują one powszechnie na terenie całej Polski – można je zauważyć na poboczach dróg, lub wzdłuż kanałków i rowów melioracyjnych. Podobnie, jak omawiany przez nas wcześniej arcydzięgiel litwor, barszcz zwyczajny należy do tej samej rodziny (Apiaceae – selerowate, baldaszkowate). W związku z powyższym z barszczem Sosnowskiego i barszczem olbrzymim (a także ze wspomnianym arcydzięglem) łączą je następujące cechy: forma kwiatostanu – baldach złożony, pierzasto złożone liście, łodyga z wyraźnie zaznaczonymi węzłami i dętymi (rurkowatymi – pustymi w środku) międzywęźlami, owoce w postaci rozłupni, intensywny zapach. To właśnie przez te podobieństwa poprawne odróżnienie barszczu zwyczajnego od barszczu Sosnowskiego jest dla niektórych problematyczne. Co więcej, barszcz zwyczajny, jako gatunek, charakteryzuje duża zmienność osobnicza. Oznacza to, że wygląd roślin należących pod względem systematycznym do tego samego gatunku może się od siebie znacznie różnić (np. kształtem liści). Zobacz porównanie kaukaskich barszczy z innymi gatunkami roślin. Liście barszczu zwyczajnego (Heracleum sphondylium), fot. I. Sachajdakiewicz. Jak odróżnić barszcz zwyczajny od barszczu Sosnowskiego Pomimo wielu cech wspólnych dla roślin z rodziny baldaszkowatych, a także zmienności osobniczych samych barszczy zwyczajnych istnieje kilka cech ich wyglądu, które pozwalają na łatwe odróżnienie ich od kaukaskich barszczy. Oto one: masywność – barszcz zwyczajny jest dużo drobniejszy w budowie od barszczu Sosnowskiego i barszczu olbrzymiego; zazwyczaj ma wysokość ok. 1-1,5 m, choć w wyjątkowo sprzyjających warunkach może osiągać wysokość przerastającą człowieka, jednak nawet wtedy będzie rośliną dość drobną; rozmiar kwiatostanów – w przypadku barszczu zwyczajnego kwiatostany mają średnicę kilku – kilkunastu centymetrów, podczas, gdy baldachy kaukaskich barszczy osiągają rozmiar ∅ 30-80 cm. pora kwitnienia – barszcz zwyczajny kwitnie zazwyczaj w lipcu – sierpniu, czyli później niż barszcz Sosnowskiego i barszcz olbrzymi (czerwiec – lipiec); teraz, gdy najczęściej np. na poboczach dróg możemy zauważyć białe kwiatostany barszczu zwyczajnego, jego krewniaki z Kaukazu w większości przypadków już przekwitły (ich kwiatostany zamieniły się w zielone owocostany); Zestawienie kaukaskich barszczy z barszczami zwyczajnymi, fot. I. Sachajdakiewicz. rozgałęzienie pędów kwiatowych – jeśli podejrzana roślina będzie miała poszczególne, zwieńczone baldachami łodygi ułożone blisko siebie, równolegle, zapewne będzie to właśnie barszcz zwyczajny; w przypadku barszczy kaukaskich kwiatostany odchodzą od głównego pędu na boki, co sprawia, że ich układ przypomina szprychy parasola; łodyga – łodyga barszczu zwyczajnego jest bruzdowana, pusta w środku, pokryta szczeciniastymi, sztywnymi włoskami, ale nie ma fioletowawych plamek charakterystycznych dla kaukaskich barszczy; znaczenie ma również średnica jej przekroju – podczas gdy u barszczu Sosnowskiego i barszczu olbrzymiego przy ziemi osiągnie ona rozmiar ok. 10-12 cm, u barszczu zwyczajnego będzie to zaledwie ok. 2-3 cm. rozmiar liści – liście barszczu zwyczajnego są (podobnie jak u kaukaskich barszczy) osadzone na długich ogonkach, jednak różni je znacznie przede wszystkim powierzchnia blaszki liściowej: u barszczu Sosnowskiego i olbrzymiego będzie ona zajmowała ok. 1,5 m2, podczas, gdy u barszczu zwyczajnego będzie to zaledwie kilkadziesiąt cm2. Łodyga barszczu zwyczajnego (Heracleum sphondylium), fot. I. Sachajdakiewicz. kształt i kolor liści– nie bez znaczenia jest także kształt i kolor liści; jeśli na swojej drodze spotkacie roślinę o ciemnozielonych blaszkach liściowych, podzielonych na 3-5 wyraźnie oddzielonych od siebie listków, zapewne będziecie mieć do czynienia właśnie z barszczem zwyczajnym; liście kaukaskich barszczy są trójlistkowe (podział mniej widoczny ze względu na dużą powierzchnię całej blaszki liściowej), w kolorze żywej zieleni. Pobierz ulotkę, która pomoże Ci rozpoznać omawiane rośliny. Barszcz zwyczajny a poparzenia Barszcz zwyczajny jest wykorzystywany w ziołolecznictwie, za sprawą obecnych w nim furokumaryn (związków odpowiedzialnych za “poparzenia” powodowane przez kaukskie barszcze). Ich stężenie jest tu jednak nieznaczne w porównaniu do występującego u barszczu Sosnowskiego, czy olbrzymiego. Gatunek nie stanowi zatem zagrożenia dla życia ludzi, a podrażnienia skóry (o ile powstaną na skutek uszkadzania roślin) nie są zazwyczaj silniejsze niż te wynikające w kontaktu z pokrzywą. Mimo to, osoby szczególnie podatne na alergie nie powinny zrywać barszczy zwyczajnych. Rodzime kontra obce Przypominamy, że barszcz zwyczajny jest niewymagającym zwalczania gatunkiem roślin. W przeciwieństwie do kaukaskich barszczy, stanowi rodzimy składnik polskiej flory. Pomimo tego, podobnie jak arcydzięgiel litwor, często pada ofiarą zwalczania, jakim powinny być objęte barszcz Sosnowskiego i barszcz olbrzymi. Odpowiadając na wezwania Internautów, którzy często widzą, że wykaszanie, lub opryski są stosowane wobec nie tych roślin, co trzeba, uczulamy, by wszystkie jednostki (zarówno te państwowe, działające z ramienia urzędów gmin, jak i prywatne, przyjmujące zlecenia zwalczania kaukaskich barszczy) przed rozpoczęciem działań terenowych dokładnie sprawdziły, czy celem podejmowanych przez nich akcji nie jest właśnie barszcz zwyczajny. Jeśli jeszcze nie potrafisz odróżnić barszczu zwyczajnego od Sosnowskiego, prześlij nam zdjęcie podejrzanej rośliny. Pomożemy w rozpoznaniu potencjalnego wroga. Barszcz Sosnowskiego jest rośliną zielną z rodziny selerowatych, obecnie objętą zakazem uprawy, rozprzestrzeniania i sprzedaży na terenie Polski. Głownie z uwagi na niebezpieczeństwo, jakim grozi podczas zetknięcia ze skórą, a także jej pochodzenie – roślina zwana jest również „Zemstą Stalina”. Kontakt z tym dziko rosnącym chwastem może grozić nawet śmiercią, a w najlepszym przypadku poważnymi oparzeniami skóry, których następstwem są ropne pęcherze, utrzymujące się na ciele nawet do kilku lat. Dlatego też warto zapamiętać, jak wygląda barszcz Sosnowskiego, by móc rozpoznać tę roślinę, kiedy znajdziemy się w jej pobliżu. Nazwa rośliny pochodzi od nazwiska rosyjskiego botanika, badacza roślinności na obszarze Kaukazu. Dmitrij Iwanowicz Sosnowski odkrył ją w 1944 roku, zaś w 1970 roku barszcz Sosnowskiego opisała Ida Panowna Mandenowa – radziecka botaniczka. Początkowo, w krajach bloku wschodniego wprowadzono go do uprawy jako roślinę pastewną. Szybko jednak zorientowano się, że jest to roślina inwazyjna, trudna do zwalczenia, a do tego zagrażająca zdrowiu. Uprawy porzucano, jednak problem pozostał. Również w Polsce, gdzie chwast rozprzestrzenił się na rozległych obszarach, degradując środowisko, ograniczając dostępność terenów uprawnych i zagrażając ludziom. Rozpoznawanie barszczu Sosnowskiego Jak rozpoznać barszcz Sosnowskiego? Przede wszystkim dzięki jego podobieństwu do kopru. Z tą różnicą, że barszcz Sosnowskiego jest od kopru o wiele wyższy i bardziej wyrośnięty. Łodyga tej rośliny osiąga do 4 metrów wysokości i do 10 cm średnicy. Jest podłużnie bruzdowana, u góry zielona, u dołu – pokryta plamkami o purpurowym kolorze. Liście chwastu są szerokie i przeważnie tępo zakończone, zaś w niektórych miejscach krótko i nagle zaostrzone. Kształt liści barszczu Sosnowskiego jest zmienny, zaś ich rozmiar może dojść nawet do 150 cm średnicy. Korona kwiatowa rośliny jest gęsta i składa się z drobnych białych kwiatków (do 20 tysięcy na jednej roślinie) zebranych w duży baldach o średnicy sięgającej do 50 cm. To właśnie wielkość – zarówno łodygi, liści, jak i korony rośliny, umożliwia rozpoznawanie barszczu Sosnowskiego. Chwast ten wypuszcza również owoce o oliwkowej barwie z brunatnymi smugami i owalnym kształcie o długości do 10 mm. U młodych roślin są one gęsto owłosione. Barszcz Sosnowskiego na zdjęciach By mieć pewność, co do tego, jak wygląda barszcz Sosnowskiego, najlepiej poszukać i przejrzeć jak największą liczbę zdjęć tej rośliny w Internecie. W żadnym wypadku nie należy badać rośliny i jej cech morfologicznych na żywo. Barszcz Sosnowskiego można łatwo pomylić z inną rośliną z gatunku selerowatych – barszczem Mantegazziego. Nie czyni to jednak dużej różnicy, gdyż oba chwasty są równie niebezpieczne dla ludzi, powodując ciężkie i niegojące się poparzenia skóry. Dlatego widząc dziko rosnący chwast, przypominający ogromny koper (od 1 do 4 metrów wysokości i średnicy każdego liścia do 150 cm), najlepiej omijać miejsce, w którym wyrasta, szerokim łukiem. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z barszczem Sosnowskiego czy z barszczem Mantegazziego Niedziela, 24 lipca (12:59) Z roku na rok rośnie liczba ognisk barszczu Sosnowskiego. Nasiona tej rośliny są bardzo łatwo przenoszone przez człowieka, dlatego gatunek ten wyraźnie się rozprzestrzenia - wskazuje dr Janusz Mazurek z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Barszcz Sosnowskiego to jedna z najbardziej toksycznych roślin w Polsce. Zetknięcie z nią jest szczególnie niebezpieczne w upalne dni. W jej soku i olejkach eterycznych występują substancje toksyczne, które pod wpływem działania promieni UVA i UVB wiążą się ze skórą, powodując oparzenia II i III stopnia. Dodatkowo może powodować podrażnienia górnych dróg oddechowych, nudności, wymioty, bóle głowy oraz zapalenie spojówek. Barszcz Sosnowskiego można spotkać w wielu miejscach - na łąkach, polach, przy drogach, a także w ogrodach, parkach czy lasach. Ta roślina pojawia się też na brzegach rzek, jezior i potoków. Często mylony jest on z koprem lub arcydzięglem. Roślina charakteryzuje się baldaszkowatymi kwiatostanami koloru białego oraz wielkimi liśćmi. Osiąga wysokość do 4 m, a łodyga ma około 10 cm średnicy. Na łodygach i liściach barszczu Sosnowskiego znajdują się charakterystyczne włoski, które produkują toksyczną substancję. W przypadku natknięcia się na barszcz Sosnowskiego należy zachować ostrożność. Najlepiej nie zbliżać się do niego i nie dotykać go. Jeżeli jednak doszło do kontaktu z rośliną, trzeba niezwłocznie i dokładnie obmyć skórę wodą z mydłem i unikać ekspozycji podrażnionych miejsc na światło słoneczne, przynajmniej przez 48 godzin. Promieniowanie ultrafioletowe zwiększa stan zapalny i ryzyko powstania blizn. Osoby, które zauważyły barszcz Sosnowskiego, powinny zgłosić to, dzwoniąc na numer alarmowy straży miejskiej bądź gminnej. Na internetowej mapie występowania barszczu Sosnowskiego pojawiają się w całej Polsce nowe siedliska tej groźnej rośliny. Są one na bieżąco zaznaczane na portalu Z mapy wynika, że obecnie najwięcej ognisk barszczu Sosnowskiego jest w Małopolsce. W rozmowie z PAP dr Janusz Mazurek z Katedry Ogrodnictwa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu zwrócił uwagę, że zagrożenie barszczem Sosnowskiego z roku na rok rośnie, ponieważ gatunek ten wyraźnie się jest specyfika tego gatunku, że jest on silnie konkurencyjny. Przez to, że ma bardzo duże liście, powoduje zacienienie podłoża i w konsekwencji uzyskuje przewagę w swoim środowisku kosztem innych roślin - wyjaśnił. Wskazał przy tym, że jego przemieszczanie w danej lokalizacji jest niewielkie (przyjmuje się, że jest to ok. 10 metrów rocznie), co wynika z ograniczonej możliwości rozprzestrzeniania się nasion. Z drugiej jednak strony - jak podkreślił - roślina ta tworzy coraz liczniejsze ogniska, ponieważ jej nasiona bardzo łatwo są przenoszone przez człowieka, na oponach samochodów, czy Sosnowskiego bardzo często występuje też w pobliżu rzek i innych cieków wodnych, ponieważ jego nasiona w bierny sposób mogą być rozprowadzone wraz ze strumieniami. Problem związany z występowaniem barszczu Sosnowskiego dotyczy obecnie całej Polski. Trafił on do Polski pod koniec lat 50. XX wieku ze Związku Radzieckiego jako roślina pastewna, przeznaczona na pasze, którą masowo wprowadzano do uprawy w tego co mi wiadomo, pierwsze próby z uprawą tego gatunku były przeprowadzane właśnie na terenie Wrocławia przez Ogród Roślin Leczniczych Uniwersytetu Medycznego w 1957 roku. Przyjmuje się z dużym prawdopodobieństwem, że takie były początki. (...) Zaczęto propagować uprawę tego gatunku i dopiero z czasem okazało się, że ma właściwości silnie parzące - tłumaczył. Z tego względu zrezygnowano z jego uprawy, jednak w sposób niekontrolowany zaczął się on rozprzestrzeniać. Ekspert wskazał, że nie ma jednego właściwego sposobu walki z tą rośliną. Cały problem z występowaniem i z rozprzestrzenianiem się barszczu Sosnowskiego polega na tym, że początkowo jego poszczególne lokalizacje nie są dostrzegane. W momencie, kiedy roślina się już rozrośnie i zaczyna stwarzać problem, to automatycznie w danym siedlisku pojawia się bardzo duży bank nasion - co roku kwitnie zaledwie ok. 10 proc. roślin, jest to wystarczające, żeby wydały bardzo dużo nasion, które spadają do gleby. Nawet jeżeli w danym roku wytnie się te rośliny, które kwitły to i tak w roku następnym w wyniku kiełkowania będą pojawiały się kolejne. Takie jest przystosowanie się tego gatunku do ekspansji na nowe siedliska - tłumaczył. Dlatego - jak mówił - ważne jest regularne koszenie, nawet kilka razy w roku. Jednak to nie wystarczy. Dość dobrze sprawdziły się środki chemiczne, ale możliwość ich masowego stosowania jest bardzo ograniczona, szczególnie jeśli mówimy o klasycznym opryskiwaniu danej powierzchni, bo część tych środków dostaje się do gleby i dochodzi do jej skażenia. W związku z tym wprowadzono metodę, w której specjalnymi urządzeniami wstrzykuje się środki chemiczne bezpośrednio w szyjkę korzeniową. Jest to dość efektywne, tylko że uciążliwe, bo trzeba indywidualnie do każdej rośliny podejść i takie wprowadzenie zastosować - mówił dr Mazurek. Inny sposób polega na okrywaniu roślin czarną włókniną w ich początkowej fazie rozwoju. Wówczas zostają one pozbawione dostępu do światła i giną. Funkcjonuje też sposób, aby ścinać kwiatostany, jednak trzeba to zrobić w odpowiednim momencie, czyli wtedy, kiedy są już zawiązki nasion, ale nie spadały one jeszcze do gleby - dodał. Jak podkreślił, aby w efektywny sposób wyeliminować problem ważne jest stosowanie kilku metod jednocześnie. Dlatego tak dużą uwagę należy poświęcić temu, aby jak najszybciej wykrywać nowe ogniska, bo im szybciej zacznie się walkę, tym łatwiej będzie w dłuższej perspektywie sobie z tą rośliną poradzić - wskazał ekspert. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 10:02 Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 8 minut Każdego roku — późną wiosną i latem — lekarze i media ostrzegają przed rosnącym na polach i łąkach barszczem Sosnowskiego. Ta roślina, choć wygląda niepozornie, może być przyczyną groźnego poparzenia. Jak rozpoznać barszcz Sosnowskiego i jakiej pomocy należy udzielić w przypadku kontaktu? fotomem / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Czym jest barszcz Sosnowskiego? Barszcz Sosnowskiego — występowanie Jak wygląda barszcz Sosnowskiego? Dlaczego barszcz Sosnowskiego jest niebezpieczny? Barszcz Sosnowskiego — objawy poparzenia Barszcz Sosnowski – pierwsza pomoc przy poparzeniu Jak odróżnić barszcz zwyczajny od barszczu Sosnowskiego? Jakie cechy pomagają odróżnić barszcz zwyczajny od barszczu Sosnowskiego? Metoda zwalczania Monitoring barszczu Sosnowskiego Nazwa rośliny pochodzi od botanika rosyjskiego pochodzenia - Dmitrija Iwanowicza Sosnowskiego. Potocznie chwast ten określany jest "zemstą Stalina" Występuje nie tylko na nieużytkach czy łąkach poza miastem, ale coraz częściej także bardzo blisko skupisk ludzkich Upały i słońce potęgują szkodliwość barszczu Sosnowskiego. Bliski kontakt z tą toksyczną rośliną może prowadzić do poparzeń, przez które można trafić do szpitala Więcej aktualnych informacji znajdziesz na stronie głównej Onet. Czym jest barszcz Sosnowskiego? Barszcz Sosnowskiego (Heracleum sosnowskyi Manden) to niebezpieczna dla zdrowia, parząca roślina, która została zawleczona do Polski z Kaukazu pod koniec lat 50 XX w.. Jest to gatunek rośliny należący do rodziny Apiaceae – baldaszkowatych (selerowatych), do której należy również seler, marchew, koper i inne rośliny użytkowe. W Europe Środkowej i Zachodniej poza barszczem Sosnowskiego występują jeszcze dwa inwazyjne gatunki barszczu: barszcz Mantegazziego (Heracleum mantegazzianum), często mylony z barszczem Sosnowskiego (różnice diagnostyczne nie są wystarczające dla jednoznacznego odróżnienia obu gatunków) i barszcz perski (Heracleum persicum). Nazwa rośliny pochodzi od botanika rosyjskiego pochodzenia - Dmitrija Iwanowicza Sosnowskiego. Potocznie chwast ten określany jest "zemstą Stalina". Już w okresie stalinowskim zaczęto jej uprawę na duża skalę, aby mogła służyć jako pasza dla bydła. Po pewnym czasie jednak okazało się, że to bardzo groźny gatunek, który ulegał zdziczeniu i zaczął się rozprzestrzeniać. Roślina ta wydziela soki, które mają właściwości drażniące, powodujące przede wszystkim niebezpieczne oparzenia skóry (II i III stopnia) z pęcherzami, które w skrajnych przypadkach prowadzą nawet do śmierci. Barszcz Sosnowskiego występuje naturalnie w regionach środkowej i wschodniej części Kaukazu oraz w północno-wschodniej Turcji. Niestety, barszcz Sosnowskiego to roślina trudna do zwalczenia, przez co objęta jest prawnym zakazem zarówno uprawy, jak i sprzedaży w całej Polsce. Kwitnący barszcz Sosnowskiego Barszcz Sosnowskiego często mylony jest wyrośniętym koprem, chociaż jest od niego o wiele wyższy (maksymalnie może osiągać nawet cztery metry wysokości). Zbudowany jest z zielonej łodygi, która na dole pokryta jest fioletowymi plamkami. Liście barszczu są bardzo duże i rozłożyste z ostrymi końcówkami. Z kolei kwiaty są białe i gęsto ułożone. Przeczytaj również: Siedem zdrowych produktów, które mogą być trujące Dalsza część artykułu pod materiałem wideo. Barszcz Sosnowskiego — występowanie Barszcz Sosnowskiego rośnie w szybkim tempie na niewielkim obszarze, ponieważ ma szybką zdolność do regeneracji, a duża liczba nasion znajdujących się w glebie sprawia, że barszcz Sosnowskiego może kiełkować nawet kilka lat. Ta niebezpieczna roślina spotykana jest najczęściej przy drogach lub na łąkach. Może rosnąć również na pastwiskach, nad brzegiem rzek czy jezior oraz w parkach i ogrodach. Coraz częściej obserwuje się występowanie barszczu Sosnowskiego w lasach olchowych. W Polsce największe skupiska barszczu Sosnowskiego znajdują się we wschodniej oraz centralnej części kraju (województwo mazowieckie i warmińsko-mazurskie). Przeczytaj również: Kanada też ma swój trujący "barszcz Sosnowskiego" Liście Barszczu Sosnowskiego Jak wygląda barszcz Sosnowskiego? Barszcz Sosnowskiego może mieć od jednego do czterech metrów wysokości. Jednocześnie jest to największa roślina zielna w Europie. W obrębie prostych łodyg rozmieszczone są duże pierzaste liście, które tworzą gęste kępy. Rozpoznać go można również po kwiatach, które swoim wyglądem przypominają kwiaty kopru. Korzeń barszczu Sosnowskiego może osiągać nawet 2 m długości, co jest jednym z czynników sprawiających, że tak trudno wyplenić roślinę. Jedna roślina barszczu Sosnowskiego może posiadać łącznie nawet dwadzieścia tyś. malutkich kwiatów, z których tworzą się okrągłe owocowe w kolorze oliwkowym przypominające owoce kopru. W liściach, owocach oraz łodygach barszczu Sosnowskiego znajdują się przewody, które wypełnione są olejkami eterycznymi — stąd bierze się charakterystyczny zapach rośliny. Zauważony barszcz Sosnowskiego należy zgłosić pod całodobowy numer alarmowy straży miejskiej 986. Dlaczego barszcz Sosnowskiego jest niebezpieczny? W sokach oraz wydzielinie znajdujących się we włoskach gruczołowych barszczu Sosnowskiego zawarte są niebezpieczne związki — furanokumaryny. Pod wpływem działania promieni UVA i UVB ulegają one związaniu z DNA komórek skóry i powodują odczyn fototoksyczny. Badania przeprowadzone przez Powiatową Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w Słupsku donoszą, jakoby niektóre furanokumaryny zawarte w barszczu Sosnowskiego posiadały również właściwości rakotwórcze i powodujące wady płodu. Roślina niesie sobą największe niebezpieczeństwo w okresie kwitnięcia i owocowania, czyli w okresie wysokiej temperatury na zewnątrz. Wówczas do oparzenia może dojść nawet poprzez pośredni kontakt z barszczem Sosnowskiego, gdyż niebezpieczne związki wydostają się z rośliny w formie oprysków i lokalizują się na skórze osób, które znajdują się niedaleko. Barszcz Sosnowskiego — objawy poparzenia Za toksyczność barszczu Sosnowskiego odpowiedzialny jest olejek eteryczny znajdujący się w roślinie. Wywołuje on oparzenie w momencie, gdy skóra, która miała kontakt z olejkiem, zostanie wystawiona na działanie promieniowania słonecznego. Niestety, powoduje to często nieświadome zagrożenia osób mających kontakt z trującą rośliną. Pierwsze objawy oparzenia barszczem Sosnowskiego pojawiają się w ciągu 30 minut do dwóch godzin od kontaktu z chwastem. To, jaka będzie reakcja skórna, zależy w dużej mierze od wrażliwości skóry oparzonego oraz tego jak wysoka jest temperatura na zewnątrz. Na początku na skórze pojawia się zaczerwienienie, a następnie tworzą się pęcherze wypełnione surowiczym płynem. Poparzeniu może towarzyszyć intensywny ból i uciążliwy świąd skóry. Nasilenie objawów zależy od tego, jak dużo olejku eterycznego osadziło się na skórze, jak mocna była ekspozycja na światło oraz od indywidualnych cech organizmu. Kontakt z barszczem Sosnowskiego skutkować może poparzeniami drugiego i trzeciego stopnia. Stan zapalny może utrzymywać się około trzech dni. Następnie po około 7 dniach poparzone miejsca ciemnieją (tzw. hiperpigmentacja) i mogą utrzymywać się w takim stanie nawet kilka miesięcy. Natomiast podrażnione miejsca mogą nawet przez kilka lat być wrażliwe na działanie ultrafioletowe. Po tym czasie mogą pozostać nieestetyczne blizny. Jeżeli obszar kontaktu był duży, a pomoc nie została szybko udzielona, uszkodzona skóra może ulec martwicy. Oprócz poparzeń skórnych, związki chemiczne zawarte w soku barszczu Sosnowskiego mogą również wywoływać: podrażnienia dróg oddechowych, nudności, wymioty, bóle głowy, zapalenie spojówek. Należy również pamiętać, że samo przebywanie w pobliżu barszczu Sosnowskiego może być niebezpieczne. Wszystko za sprawą zawartych w nim olejków eterycznych, których wdychanie może wywołać bóle i zawroty głowy oraz nudności. Dlatego osoby, które eliminują barszcz kaukaski w odzieży ochronnej, nie powinny tego robić przez zbyt długi czas. Poparzenia barszczem Sosnowskiego mogą prowadzić do groźnych powikłań, szczególnie u osób nadwrażliwych. Może dojść do martwicy tkanek, a w konsekwencji amputacji całej kończyny. Zdarzają się również przypadki śmiertelne, takim przykładem jest przypadek 67-letniej kobiety, która w 2015 roku wskutek oparzenia barszczem Sosnowskiego zmarła, ponieważ doszło u niej do niewydolności krążeniowej. Dodatkowo pacjenta chorowała na choroby przewlekłe, przez co miała znacznie obniżoną odporność. Barszcz Sosnowskiego jest szczególnie niebezpieczny dla alergików, gdyż zawarte w nim substancje mogą prowadzić do licznych owrzodzeń i martwicy tkanek. Barszcz Sosnowskiego Barszcz Sosnowski – pierwsza pomoc przy poparzeniu Poniżej zaznajomisz się z tym, jak należy postępować w przypadku poparzenia się barszczem Sosnowskiego: jeżeli miałeś kontakt z barszczem Sosnowskiego, ale nie pojawiły się jeszcze objawy poparzenia, należy niezwłocznie obmyć skórę dużą ilością letniej (nie gorącej!) wody z mydłem, niezależnie od stopnia nasilenia się objawów należy unikać ekspozycji skóry na światło słoneczne, nawet jeżeli, nie pojawiły się objawy do 48 godzin od momentu kontaktu z rośliną, w przypadku pojawienia się objawów należy niezwłocznie udać się do lekarza, w trakcie oczekiwania na wizytę lekarską powinno się zażyć leki przeciwhistaminowe, aby zmniejszyć potencjalne ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej u osób uczulonych na barszcz Sosnowskiego, wówczas, gdy pojawią się pęcherze surowicze, ale nie doszło do ich rozerwania, można zastosować miejscowo maści (kremy) kortykosteriodowe, jeżeli doszło do kontaktu oczu z rośliną, należy je przemyć dokładnie wodą i chronić przed światłem. Na oparzenia można stosować okłady z naparu na bazie Kwiatu rumianku. Polecamy również MUGGA Balsam kojący na ukąszenia i poparzenia. Jeżeli jesteś alergikiem, przeczytaj: Kiedy wiosna buchnie alergią Jak odróżnić barszcz zwyczajny od barszczu Sosnowskiego? Barszcz zwyczajny (Heracleum sphondylium) - to roślina naturalnie występująca na terenie całej Polski, zlokalizowana najczęściej na poboczach dróg lub wzdłuż rowów melioracyjncyh. Barszcz zwyczajny należy do tej samej rodziny co barszcz Sosnowskiego, czyli selerowatej. Wykorzystywany jest w ziełolecznictwie za sprawą furanokumaryn, których stężenie w przeciwieństwie do barszczu Sosnowskiego jest znacznie mniejsze — nie podrażnia skóry oraz nie powoduje zagrożenia życia. Mimo wszystko osoby, u których występują skłonności do alergii, nie powinny zrywać barszczu zwyczajnego. Obie rośliny mają wspólne cechy, takie jak: charakterystyczny silny zapach, owoce w formie rozłupni, rozłożyste liście, kwiatostan w formie złożonego baldachu, łodyga posiadająca zaznaczone węzły i puste międzywęźla. Wymienione cechy sprawiają, że dla niektórych osób odróżnienie barszczu zwyczajnego od barszczu Sosnowskiego to nie lada wyzwanie. Ponadto wygląd roślin barszczu zwyczajnego tego samego gatunku może się od siebie nieco różnić, np. kształtem liści. Zobacz: Trujące rośliny na polnych łąkach Jakie cechy pomagają odróżnić barszcz zwyczajny od barszczu Sosnowskiego? pora kwitnienia — barszcz zwyczajny kwitnie na ogół w lipcu oraz sierpniu, czyli nieco później niż barszcz Sosnowskiego, który zakwita na przełomie czerwca i lipca, wielkość rośliny — budowa barszczu zwyczajnego jest nieco mniejsza niż barszczu Sosnowskiego, ma on zazwyczaj maksymalnie 1,5 m wysokości, chociaż w wyjątkowych sytuacjach może być wyższa od człowieka, rozmiar kwiatostanów — kwiaty barszczu zwyczajnego mają z reguły od kilku do kilkunastu centymetrów, natomiast rozmiar kwiatów barszczu Sosnowskiego to około 30-80 cm, łodyga — w przypadku barszczu zwyczajnego jest ona pusta w środku i bruzdowata; może być pokryta sztywnymi włoskami, lecz w przeciwieństwie do barszczu kaukaskiego nie posiada fioletowych plamek; ważna jest również średnica łodygi, która u barszczu zwyczajnego ma około 2-3 cm, a u barszczu Sosnowskiego przy ziemi osiąga nawet 12 cm, kształt oraz kolor liści — barszcz zwyczajny posiada ciemnozielone liście, podzielone na 3 lub 5 oddzielonych od siebie listków; liście barszczu Sosnowskiego są trójlistkowe i mają kolor żywej zieleni, rozmiar liści — liście barszczu zwyczajnego są podobnie jak kaukaskiego osadzone na długich ogonkach, różnią się jedynie powierzchnią blaszki liściowej; u barszczu zwyczajnego blaszka będzie zajmowała zaledwie kilkadziesiąt cm kw., a u barszczu Sosnowskiego około 1,5 m2, rozmieszczenie pędów kwiatowych — w przypadku barszczu Sosnowskiego kwiatostany swoim wyglądem przypominają druty od parasola, ponieważ rozchodzą się na boki, a u barszczu zwyczajnego łodygi zakończone są baldachami i umiejscowione blisko siebie. Metoda zwalczania Podstawową metodą zwalczania barszczu Sosnowskiego jest metoda mechaniczna. Najlepsze efekty uzyskuje się, niszcząc podczas jesieni roślinę jednoroczną. Jesień jest najlepszym okresem, gdyż wówczas najprościej jest rozpoznać ten gatunek po silnych, dorodnych rozetach. Niszczenie mechaniczne barszczu Sosnowskiego polega na jego ręcznym usuwaniu, używając przy tym specjalistycznego sprzętu bądź też zwykłych motyk ogrodowych. Drugim skutecznym okresem w usuwaniu tej toksycznej rośliny jest drugi rok jej wegetacji, podczas gdy wyrastają jej pędy. Ważne jest, aby zabiegi usuwania barszczu Sosnowskiego wykonać przez jego owocowaniem, a najlepiej tuż przez lub w trakcie kwitnienia. Powszechną i dość skuteczną metodą usuwania jest również jego wykaszanie. Ważne jest, aby w trakcie trwania jednego sezonu wykonać ok. 2 do 4 zabiegów wykaszania w celu całkowitej eliminacji barszczu. Należy jednak pamiętać, że im wyżej koszone są rośliny, tym większe prawdopodobieństwo odrastania nowych baldachów na niższych piętrach. Do tego zjawiska dochodzi masowo wówczas, gdy usuwane są tylko same baldachy. Koszenie barszczu Sosnowskiego powoduje, iż staje się on wieloletni. Pozbawione możliwości wydania pędów generatywnych, ciągle dążą do wydania kwiatostanu. Całkowite wyeliminowanie roślin polega na bardzo częstym koszeniu. Po pewnym czasie można zastosować w celu jego całkowitej eliminacji środki chemiczne, które w określonych przypadkach wykorzystuje się jako jedyną i podstawową metodę wali z barszczem Sosnowskiego. Monitoring barszczu Sosnowskiego Inwentaryzacją i monitoringiem stanowisk barszczu Sosnowskiego zlokalizowanych głównie w północno-wschodniej Polsce zajmuje się Pracownia Stosowanej Ekologii Roślin Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie od 2003 roku. Od 2011 r. pracownia prowadzi serwis obejmujący bazy i mapy stanowisk występowania barszczu Sosnowskiego, do którego można zgłaszać informacje o występowaniu nowych stanowisk tej agresywnej rośliny. W Polsce barszcz Sosnowskiego jest objęty prawnym zakazem uprawy, rozmnażania i sprzedaży. Zachęcamy do posłuchania najnowszego odcinka podcastu RESET. Tym razem poświęcamy go jednemu ze sposobów na radzenie sobie ze stresem - metodzie TRE. Na czym polega? W jaki sposób uwalnia nas od stresu i traumy? Dla kogo jest przeznaczona, a kto na pewno nie powinien z niej korzystać? O tym w najnowszym odcinku naszego podcastu. ZOBACZ TAKŻE Małpia ospa a ospa wietrzna i ospa prawdziwa. Jakie są podobieństwa? [WYJAŚNIAMY] Uwaga na żmije! Czym grozi ukąszenie i jak go uniknąć? Sprawdź dla własnego dobra Kiedy osa może zabić? Reakcje alergiczne na jad owadów barszcz sosnowskiego alergie poparzenia trujące rośliny Trwa sezon na barszcz Sosnowskiego. Uważaj, powoduje poważne poparzenia! Barszcz Sosnowskiego, roślina mylona często z koprem lub arcydzięglem, jest niebezpieczna dla zdrowia. Toksyczne substancje w niej zawarte mogą powodować poważne... PAP 5-latek poparzył się barszczem Sosnowskiego. "Winnych nie ma za taki stan rzeczy, a mój synek cierpi" Jedna z internautek zgłosiła interwencję związaną z pojawieniem się barszczu Sosnowskiego na brzegach Sanu w Mrzygłodzie. Jej syn podczas zabawy uległ poparzeniu... Kanada też ma swój trujący "barszcz Sosnowskiego" W wakacyjnym sezonie jednym z najważniejszych tematów w Kanadzie w ostatnich dniach stała się tutejsza odmiana trującej rośliny - barszczu Sosnowskiego. Media... Zatrucie difenbachią - objawy, środki ostrożności, leczenie Difenbachia to roślina nazywana trucicielką z Brazylii z racji jej pochodzenia. Jest to roślina niepozorna, piękna, będąca ozdobą w wielu polskich domach.... Karolina Gomoła Mówi się o nich: drzewa śmierci. By ostrzec innych, ludzie znaczą je czerwoną farbą Nazywa się go "drzewem śmierci". Manchineel (Hippomane mancinella) zostało wpisane do Księgi Rekordów Guinnessa jako najbardziej niebezpieczne drzewo świata. Jest... Maciej Frąckiewicz Trujące rośliny na polnych łąkach. Na które uważać? Wielu z nas nawet nie wie, że są szkodliwe. Tymczasem zwykły piknik lub spacer może skończyć się z ich powodu tragicznie. Zobacz, jakie trujące rośliny rosną na...